Mijn buik is oprecht wel zeker 2 cm opgerekt vanavond!

Yogyagarta was fantastisch!
En ook al was ik er al eens eerder geweest, het voelde toch als een eerste x.
Mijn blik ten opzichte van Indonesië en Java is veranderd....ik ben veranderd.
Daar waar ik 16 jaar geleden misschien toch wel wat angstig was voor een vreemde cultuur en een vreemd geloof, liep ik daar nu met veel meer schijt.
Begrijp me niet verkeerd, wel degelijk met respect....maar wel als mijzelf.
Ik heb tattoo's en ja ik rook zo nu en dan een peuk en dat is niet anders omdat ik nu hier ben.
Al staan er alleen maar mannen te roken, het zal me oprecht boeien en ik steek er ook gewoon 1 op.
Het kan me niet zoveel schelen of mensen me daarom aanstaren en daar iets van vinden. 
Ik gedraag me netjes, bedenk mijn schouders en ga zelfs met een kort broekje het water in, dat allemaal omdat dat hier nou eenmaal gebruikelijk is.

Bij de Borobudur was het toch wel het toppunt.
Daar waar ik dacht dat de Borobudur de attractie van de dag was, zat ik er toch flink naast.
Ik denk dat wij als gezin daar toch wel de hoofd attractie waren.
Iedereen wilde met ons op de foto.
En laten er nu net bussen vol met kinderen zijn die daar op schoolreisje waren!
Het was op sommige momenten een soort van lopende band werk.
En niet alleen de kinderen, nee ook de leerkrachten wilde wel even snel een Selfie!
De wandeling op de trap naar beneden werd een invasie van selfie makende leerlingen en al was het de eerste 5 min best wel grappig, daarna was ik er inmiddels toch wel klaar mee.

We hebben heerlijk gegeten, van sambal tot sateh Kambing, alles was lekker!
We hadden een fantastische gids en we hebben zeker veel en bijzondere plaatsen gezien.
Van zonsopgang naar zonsondergang, mooie foto plekjes en lunch met adembenemend uitzicht, nix was te gek.
Het dorp waar onze gids woont, was toch ook wel heel bijzonder.
Het hele dorp is gekleurd, van muurschilderijen tot gekleurde staten en parapluutjes, je kan het zo gek niet bedenken en het hele dorp doet hier aan mee.
Het is bijzonder, mooi en ze zijn er ontzettend gastvrij!

En dan nu Bali...

Hoe klein is de wereld!!!
Op onze vlucht van Yogya naar Bali zaten we in het vliegtuig met Hate en Dantie.
Dit zijn de mensen die 12,5 jaar geleden het hotel runde waar wij zaten toen we gingen trouwen!
Nummers uitgewisseld en als we volgende week in Seminyak zitten, gaan we op de thee!
Want ja.....12,5 jaar geleden was dit de plek waar we zijn getrouwd.
Daarom wilden de kinderen hier zoooo graag naar toe!
Dus dat staat op de Bali planning: een theebezoekje en de tuinen bezichtigen met de kids waar onze trouwfoto's toen zijn gemaakt!

Na een aantal maanden gereisd te hebben in midden en zuid Amerika is het toch echt wel een cultuurshock om in Azië te zijn.
Het is hier alles behalve rustig, toeristen overal en alles wat je wilt eten kan je hier wel vinden.
Azië is al flink ontdekt door de massa en begrijpelijk, het is mooi en betaalbaar.

Ik heb altijd een grote liefde gehad voor Azië en gek genoeg verlang ik nu naar de andere kant.
Mijn liefde voor Costa Rica is groot en zelfs Argentinië heeft mijn hart veroverd.
Ik heb het hier naar mijn zin en ik geniet ontzettend, maar het relaxte, het ongerepte en de verborgen schoonheid van Costa Rica mis ik.
Maar wie weet....(onze reis is nog niet voorbij) zal Azië mijn hart weer sneller doen laten kloppen, we hebben de tijd....

Dan even over vandaag....vandaag hebben we sushi gegeten.
en natuurlijk heb ik mij weer zo vol zitten vreten, dat ik wel kon janken toen we terug naar huis moesten lopen.
Ik had echt ZOOO een buikpijn, dat ik mezelf echt heb moeten dwingen om vooruit te komen.
Ik geloof dat ik wel 8 x heb gezegd: Zullen we alsjeblieft even stoppen en ergens gaan liggen voor een voetmassage ofzo, want mijn buik en ik ...we kunnen niet meer.
Weet je wel niet hoe heftig het is, als je zo volgevreten zit dat je het gevoel hebt dat je uit je voegen knalt!?
Ik denk dat ik mijn buik oprecht wel zeker 2 cm heb opgerekt vanavond!
Echt heel heftig!

Reizen met mijn vader is bijzonder.
In Yogya zijn we best wel wat dagen fanatiek weg geweest en die ouwe heeft gewoon overal aan meegedaan!
En ook al moest hij soms bijna aan het infuus, hij deed het toch maar allemaal.
Zelfs op roze slippertjes!

Ik kijk het liefst elke dag een kerstfilm en de kerstliedjes staan hier ook regelmatig op.
Dit tot grote irritatie van de rest, want ik zing uit volle borst heel vals mee!
Maar hoe leuk is dat!!!!!!!

De aankomende dagen staat er niet zo heel veel spannends op het programma.
Beetje eten, slapen en door Ubud slenteren.
En ook al doen we misschien niet zo heel veel spannends, Bali is Bali.....

dikke knuffels van ons allemaal uit Ubud!
Pura Vida!