Plak tieten

Nou daar ben ik weer!!!!!

Ergens between hemel en aarde schrijf ik deze x mijn blogje.
We vliegen nu ergens hoog in de lucht onderweg naar Japan!!!!

De Filipijnen waren een bijzondere ervaring.
Bij aankomst zaten we echt in een pikkepoelie hotel, waarvan ik dacht…..dit overleven we echt geen week.

Zoals al bekend hebben we allemaal dikke vette voedselvergiftiging gehad.
Gelukkig hebben we toch nog een paar dagen de tijd gehad om nog maximaal te genieten en The Phillies te kunnen ervaren zoals je het zou moeten ervaren.

De eilanden zijn mooi.
De stranden zijn prachtig en de zee is beeldschoon.
De mensen zijn er vriendelijk en het is zeker niet duur!
We hebben een boot tour gemaakt, zoals ongeveer iedereen dat hier doet.
Ze bieden je 4 opties aan.
Tour A, B,C of D.
Het beste is op een privé tour te doen.
En als je een beetje leuk iemand hebt, zal deze je naar plekjes brengen buiten de tour om waar verder bijna tot geen toerist te vinden is!
De lunch die ze voor je bereiden word op de boot ter plekke op de BBQ gegooid en is echt heerlijk.
Er is keuze genoeg!
Van rijst met groente tot kip, pork, vis en fruit.

En geloof het of niet, maar na al die maanden van niet verbranden ben ik echt kapot hard verbrand.
Het slaat echt helemaal nergens op, maar van mijn schouders en mijn rug tot aan mijn gezicht was ik rood en had ik pijn.
Lachen is bijna niet te doen, zo strak dat mijn gezicht staat!……ik heb geen vergelijking, maar ik heb zo een idee dat dit dus botox met je doet.
Ja het voelde als een strak getrokken botox hoofd.
Mijn lach rimpels waren weg en mijn frons op mijn voorhoofd was ook ver te zoeken.
Heel heftig allemaal.

Dusssss de afgelopen dagen heeft mijn gezicht enkel en alleen mijn RESTING BITCH FACE aangenomen, met vandaag voor het eerst weer een soort van voorzichtige glimlach.

Gisteren zijn we vast richting Manila gevlogen.
Sommige dingen kunnen bij ons ook echt niet normaal verlopen…
We kwamen 2 uur van te voren aan op het vliegveld, omdat dit met dik gedrukte letters vermeld stond op ons papiertje.
Je begrijpt wel, we zaten daar dus alle 5 met ons dikke reis outfit aan ons bezwete lijf, omdat we anders veel te zwaar zaten met onze in te checken kilo’s bagage.
Hangt er dood leuk een briefje bij de ingang dat we pas over 45 min naar binnen mogen,
Deur op slot, dus…..Lekker buiten wachten!
En heet dat het was!!!!!!!

Na een uur weg te hebben staan zweten mocht mijn plak tieten en ik dan eindelijk naar binnen om vervolgens in een andere warme ruimte plaats te nemen.

Dit avontuur heeft ook nog wel aardig lang geduurd, want je verzint het niet……maar ons vliegtuig had een lekke band!
Daar zit je dan, op een vliegveld waar het personeel op 2 handen te tellen is.

Het gevoel, van zal er echt een professioneel iemand aanwezig zijn die weet wat hij doet, of zouden ze nu gewoon de lokale bandenplakker gebeld hebben kwam toch echt wel even in mij op.
Helemaal door het voor mijn gevoel gewoon onhandige en stuntelige gedrag wat het personeel met zich mee bracht.

Maar goed, bandje verwisseld en na ruim 2 uur mochten we dan toch echt de lucht in…..

(Het is trouwens verbazingwekkend hoe iedereen hier het vliegveld op gelopen komt. Doordat er meerdere vertragingen waren, zag je sommige mensen even weg gaan, om vervolgens weer aangerend te komen in bikini’s, badpakken om nog snel het vliegtuig te halen….nog even chillend op het strand, een paspportcontrole hier van een ui )

En dan vannacht…….

We hadden nog zo veel te regelen gisteren avond!
Wegens omstandigheden waren we er nog niet eerder aan toe gekomen om onze uitvlieg tickets te boeken vanuit Japan, echter deze hebben we wel nodig om het land in te kunnen.
En door alle vertragingen hebben we dit dus niet eerder kunnen doen dan middernacht!
Vechtend tegen de slaap en wetende dat ik nog maar 3,5 uur de tijd had voordat de wekker zou gaan heb ik op het laatste moment nog onze door reis tickets weten te boeken.

Current situation, is nog steeds ergens hoog in de lucht met ruzie makende kinderen over wie er nu welk spelletje mag spelen op de Nintendo Switch.
Turbulentie die ons vliegtuig een soort van kermis attractie gevoel geeft en een vent achter me die nog net niet zijn voet in mijn reet duwt.
Tering irritant en ik heb me nu toch echt voorgenomen om hem bij de eerst volgende x dan toch vriendelijk te verzoeken:

Sir, I know that we don’t have much space in a plane, but can you please stop putting  your feet in my ass, because its not really my thing.
Muchos Gracias!!!!

En door……..

Pura Vida