Mijn laatste verslag vanuit Costa Rica

De avond voor manlief zijn verjaardag heb ik samen met de kinderen vol enthousiasme ik weet niet hoeveel ballonnen staan opblazen en waren zowel de kinderen als wijzelf een soort van hyper over het feit dat het bijna zo ver was!

Om 24.00 uur hebben we met zijn allen gezongen en natuurlijk mocht zijn cadeautje worden uitgepakt!
(Vlak voor ons vertrek nog even snel in Quepos bij een soort van pikkepoelie-achtige  juwelier een horloge gekocht als cadeautje, waarbij ik tot op heden stiekem mijn vraagtekens heb in hoeverre deze winkel betrouwbaar was...🤣🙄)

Omdat mijn Spaans ongeveer te vergelijken is met mijn Chinees, was ik dankbaar dat ik in Quepos de nodige hulp heb gehad met het organiseren van alles.
Mijn echte cadeautje was dat er ook een fotograaf zou komen, want zo een belangrijke dag moest wel worden vastgelegd.
Niet alleen voor mijn hubby, maar ook voor zijn ouders!

Daarnaast moest er eten en drinken geregeld worden en natuurlijk niet te vergeten....taart!

Maar goed. toen was het eindelijk zo ver....

De dag begon met rete vroeg opstaan, echt zo niet mijn ding, dus FML!
Als eerste naar Immigration, want als dat niet geregeld zou zijn...dan mogen we niet het land uit.
7.15 uur in de ochtend stonden we daar al met ons goed gedrag.
Tering lange rij, maar of nee....toch niet voor ons!
Ha we waren gewoon al binnen 15 minuten aan de beurt.
papieren ingeleverd, foto's erbij, check check alles check, handtekeningen, stempels en......KLAAR!
Whoop, whoop, dat is geregeld.

Daarna onze souvenirs afgegooid bij een winkel waar we nog meer souvenirs hebben gekocht 🙄🙄🙄, zodat zij alles voor ons naar Nederland kunnen verschepen.
(Had ik al gezegd dat ik een sucker voor souvenirs ben)

En toen, jaja....B-day time!

Eerst kwam de kant van zijn moeder binnen.
Zijn moeder en broertje hebben we al een aantal keer gezien hier in Costa Rica, maar zijn andere broertje nog niet.
Daarnaast was er een neef mee met vriendin en een nichtje.

Niet veel later kwam zijn vader aan.
Samen mijn zijn oma, tante een neef en een nicht.
Weer stond ik versteld van hoeveel mijn man op zijn vader lijkt!
Hij heeft het gezicht van zijn vader.
Toen wij 4 jaar naar hem op zoek gingen, zag ik hem lopen op straat en herkende hem ook meteen.

Zijn vader is een man met humor en flirt er openlijk op los met zijn ex.
Het was een plezier om alles te mogen aanschouwen en hem zo hartelijk te zien lachen.

Tijdens het eten, praten en foto's maken, was ik hem even gesmeerd naar ergens boven aan een trappetje om een peukie te doen, toen ik ineens mijn naam hoorde (Thans een poging tot mijn naam uitspreken 🤣)
Ja hoor, daar kwamen ze...zijn vader (op krukken) en oma.
En daar zaten we dan, met zijn 3tjes op de trap een peukie te doen en ook al is mijn Spaans net zo slecht als hun Engels, we hadden een fijn onderonsje met elkaar....en het was gewoon goed zoals het was.

Het was een bijzondere dag, een dag met een lach en een traan....
En het heeft ons echt doen twijfelen of we toch niet langer moeten blijven.
Ik gun het zijn vader zo erg om zijn zoon te leren kennen.
En toen het afscheid kwam, stond ik daar natuurlijk weer het hardst te brullen van iedereen.
Gelukkig was ik deze x in gezelschap van zijn vader want die kon het toch ook niet droog houden.
Verdrietig om te zien en te beseffen dat we niet weten wanneer we ze weer zullen zien, maar zo dankbaar voor deze dag!

Maar aan de andere kant weet en besef ik ook dat het tijd is dat we gaan.....het is tijd voor ons volgende avontuur.

Vandaag was de planning om alles te gaan pakken en te regelen voor Argentinië.
Maar zoals wel vaker bij ons, liep ook dit iets anders dan gepland.
Al vroeg in de middag stond manlief zijn moeder al hier om nog een laatste afscheid te nemen.
De planning was een uurtje, maar een uurtje werden als snel 4 uurtjes....

Ik kreeg inmiddels lichtelijke diarree, want we moesten nog zoveel regelen!
Dus tijdens het bezoek vast even gebeld met onze vliegtuigmaatschappij om onze tickets te bevestigen en te checken om ze wel vliegen om Argentinië....
Want ja geloof het of niet, maar we gaan we staking naar staking.
Zowel in Costa Rica als in Argentinië staken ze er flink op los....we gaan dus wel zien wat voor avonturen ons daar weer te wachten staan.

En nu, hebben we nog steeds onze tassen niet ingepakt en is alles in Argentinië ook nog steeds 1 groot vraagteken.....dat word dus een latertje vanavond....

Besef even.....dit is dus serieus gewoon mijn laatste verslag vanuit Costa Rica!

Costa Rica is prachtig!
Het was een mooi, chaotisch, soms wat dramatisch, bijzonder en emotioneel avontuur wat we hier hebben mogen meemaken.
Absoluut een land waar we terug naartoe zouden willen!
Na 2 maanden kan ik oprecht zeggen dat ik stiekem van dit land ben gaan houden!
Costa Rica, we gaan je missen!

PURA VIDA!!!  💗💗💗💗💗