Mijn jaar in een notendop

Het is een jaar geleden dat ik voor het laatst iets het geschreven...
Er is zoveel gebeurd, dat ik gewoon niet weet wat ik als eerste moet vertellen.
Ik begin dus maar gewoon bij het begin van het jaar en eindig dan ergens in het hier en nu...

Mijn dochter is begin dit jaar voor het eerst ongesteld geworden.
Om dit niet voorbij te laten gaan had ik een hele leuke doos voor haar gemaakt gevuld met allemaal grappige en leuke dingen.
Van stringetjes, boxers en een lekker zit Pyjama, tot een scheermesje en een shitload aan tampons, maandverband en inlegkruisjes.
Uiteraard chocolade, opfrisdoekjes en een mooie ketting.

Mijn zoon vind dit natuurlijk niet eerlijk, dus hij reageerde hierop met:
Hey mama, ik heb al haar op mijn piemel!
Krijg ik nu dan ook iets speciaals?
Ik heb hem beloofd dat hij iets speciaals krijgt zodra hij de baard in zijn keel heeft.
En guess what?
Dat is nu!
En niet zo een klein beetje ook.
Madre Mia!!!!!!!!!
Nu heb ik alvast een Playboy voor heb gehaald, waar hij zich trouwens heel ongemakkelijk bij voelde 🤣🤣🤣.
Maar het ontbreekt mij een beetje aan originaliteit...... dus bij deze: Suggesties?
Ik lees ze graag hieronder.

De oudste 2 zijn afgelopen jaar blijven zitten.
Dit was niet erg verrassend aangezien ze vrijwel geen reet hebben gedaan.
Het zijn echt een stel stinkende, eigenwijze pubers die denken dat ze alles al weten.
Ze gaan op het moment ook zo graag om alles in discussie met me.
Zo vermoeiend!

Dit jaar ook weer een aantal mensen hier in Spanje gehad.
Je begrijpt dat er dan altijd veel word gegeten en de drank....
Nou ja, die stroomt in overvloed.
Dat ik nog geen alcoholist ben dat blijft me verbazen.
Sangria, wijn, shotjes tequila of caramelo en natuurlijk de Gin Tonic.
Allemaal zijn ze veelvuldig voorbij gekomen.

En dan mijn bezoekjes aan Nederland......

In september ben ik tante geworden van een prachtig mooi ventje.
En ook al was het niet in de planning om naar Nederland te komen, was ik kapot gelukkig toen ik de kleine in mijn armen kon nemen.
Dat ik iedereen even kon vasthouden en we allemaal bij elkaar konden zijn.
Wat ik toen nog niet wist, was dat dit ook meteen de laatste keer was dat we met zijn allen compleet waren.
Dat is samen met mijn moeder en mijn vader was.

Want 2 weken nadat ik terug was in Spanje werd ik gebeld dat het niet goed ging met mijn vader.
Hij moest naar het ziekenhuis en na testen bleek hij COVID te hebben.
2 dagen na dit telefoontje zat ik weer in het vliegtuig terug naar Nederland.
De dagen die daarop volgden waren intens.
Ik heb me alleen gevoeld, maar tegelijkertijd ook heel erg verbonden met mijn broers en zussen.

Op 3 november 2021 is mijn vader in het bijzijn van zijn kinderen en broers en zussen overleden aan de gevolgen van COVID.
Ik wil hier verder nix over delen omdat het me gewoon ontzettend verdrietig maakt.

Wel wil ik zeggen dat ik waanzinnig dankbaar ben voor al mijn broers en zussen.
Want wat hebben we veel aan elkaar gehad.
Wat een liefde en verbondenheid.
Het is zo bijzonder dat wij ondanks dat we allemaal zo verschillend zijn toch zo hecht zijn met elkaar.
We respecteren elkaar en de liefde is onvoorwaardelijk.
We hebben aardig wat tranen gelaten, maar er was ook zeker ruimte voor wat humor.
Een lach en een traan, zo dichtbij elkaar.

En dan mijn moeder.
Wat vond ik het ingewikkeld om mijn moeder te zien de eerste dagen na het overlijden van papa.
Ik durfde niet zo goed....
Bang, om in te storten als ik haar zou zien.
Confronterend, omdat ik nu alleen nog maar haar heb.
Want mam, ik hou echt heel veel van jou (en dat weet je!)

En dan heb ik het nog niet gehad over mijn vriendinnetjes en vriendjes, neefjes en nichtjes.
Ik heb er geen woorden voor wat jullie voor mij en ons hebben betekend.
Dank jullie wel!!!!!
Alleen maar liefde ❤

Hoe het nu met me gaat?
Dat weet ik eigenlijk niet.
Zo aan de oppervlakte gaat het allemaal wel goed.
Maar het zijn die momentjes, dat het allemaal even te veel is...
Het kan iets heel kleins of sufs zijn waardoor ik vol schiet.
En het maakt dan niet uit of ik thuis ben, in de sportschool of in een volle zaak.

Of dat ik weer een Sjappie ow nee wappie hoor vertellen dat hij of zij zich niet laat vaccineren omdat, nou ja.... en vervolgens hoor ik alleen maar poep uit zijn of haar mond komen.
Dat doet wat met me.
Persoonlijk wil ik dan iemand echt heel hard door elkaar heen ranselen om maar door te dringen tot die lompe hersenen, maar heeeeeey....ik laat het los. 🙄

Mijn leven gaat door...
Ook met mijn verdriet en het gemis.
Nu eerst even die klote feestdagen door.

De kerstboom!
Ook zoiets.
Mijn hoofd stond dit jaar echt TOTAAL niet naar een kerstboom.
Maar je begrijpt, met kinderen kan je niet anders dan die klote boom weer te voorschijn toveren.
Dus, tadaaaaaaaaaaaa!
Overdags kan ik nog net niet in bikini buiten zitten, maar mijn boom die staat.
Knipperde lichtjes, rode boa's en ballen je kan ze zo gek niet bedenken.
We hebben weer een heerlijke hoerenboom.
Gewoon zoals het hoort.

Ik heb inmiddels ook alweer zo een beetje elke slechte kerstfilm gezien van hallmark en elke x weer kan ik chagrijnig worden al Sjor mij het einde wilt vertellen terwijl dat ik natuurlijk zelf ook wel weet hoe hij afloopt voordat hij überhaupt begonnen is. 
Maar daar gaat het niet om.
Gewoon sssssssssst stil zijn en mond houden als je naast mij zit met een kerstfilm!
(Hum dat is dubbelop)

Uiteraard heb ik ook al een aantal warme chocolademelk met slagroom (en rum) op.
HEERLIJK!!!!!!
En ik me maar afvragen waarom die kilo's er niet vanaf willen.

Anyway, dit was mijn jaar in een notendop.
Ik ga mijn elektrische deken uitzetten en slapen!

Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag