En dan kapt je blauwe Ferrari ermee.....

Uiteraard zullen wij de familie B  niet zijn als alles vlekkeloos verloopt.

Zoals de meeste op Instagram hebben gezien, hebben we tijdelijk een blauwe Ferrari (onze dinkytoy)
Verrassend genoeg heeft hij ons tot nu toe overal gebracht waar we zijn moesten.
Met zijn vijven opgevouwen en vol met boodschappen in elk hoekje en gaatje van de auto kwamen we met pijn en moeite al hordend en stotend elke keer toch maar weer die berg op.
Soms moesten we een beetje de andere kant op leunen als we door een bocht heen vlogen zodat we niet zouden omklappen, maar onze Ferrari hield zich sterk!

Tot gisteren.....
Afgeladen met boodschappen begon hij op de terugweg al wat tegen te stribbelen.
Opgelucht het eerste dorp voorbij, door naar onze eigen dorp.
Hij was er klaar mee!
Met veel protest  en totaal geen medewerking, maar met ontzettend veel mazzel begaf onze Ferrari het precies onderaan de heuvel waar ook onze garage zit.

Daar sta je dan....30 graden, 3 kinderen die je wel wat kan doen omdat ze echt bloed irritant zijn, tassen met boodschappen en geen auto!
Een absoluut momentje van FUCK my life!
En nu!?!?!?
Onze eigen auto is nog niet klaar, de "leen"auto is stuk en verder is er nix.
De eigenaar van garage (die op het punt stond om te sluiten) heeft ons weer boven op onze berg gebracht!

Maar dan.....
Vanmorgen hadden we een afspraak om de kinderen in te schrijven op school.
Hoe the f*ck gaan we daar dan toch weer komen!?

De makelaar gebeld en deze was zo aardig om ons op te komen halen!
Hoe lief en hoe fijn is dat!

Je zou denken.....eind goed, al goed...
NIET DUS!!!!!!!!!!!!

Omdat het schijnbaar hier normaal is dat je van je 11e jaar naar de middelbare school gaat, konden niet alle kinderen op het dorp worden ingeschreven.
Het voorstel vanuit school: Alle kinderen op een ander dorp naar school doen.
Ughhhhh...
Aangezien ze bij mij totaal niet welwillend zijn in het inschrijven van kinderen van een ander dorp, heb ik school een rondje laten bellen.
En ja hoor!!!! Gelukt!
Er was voor alle 3 de kids plaats in het dorp verderop.
Echter, er zat een flinke haast achter, want vol = vol

Omdat uiteraard hier alles om 14.00 uur sluit zat er een lichte druk achter en........WE HEBBEN GEEN AUTO!
Terug naar de garage, waar inmiddels het huilen me nader stond dan het lachen, was de eigenaar zo vriendelijk om ons zijn eigen prive auto uit te lenen zodat we alsnog onze kinderen konden gaan inschrijven op school!

Op de basisschool was er echt letterlijk niemand die ook maar een woord Engels sprak.
Maar geloof het of niet in mijn beste Spaans (Whahahahahahahhaa zwaar kut dus) zijn beide dochters ingeschreven.
Voor zoonlief ging het iet wat makkelijker.
Hier ging het gesprek half op zijn Spaans en half op zijn Engels
(Wat wel fijn was gezien hier een papierwerk was waar je u tegen zegt)

Maarrrrrrr het is dus gelukt!
Onze meisje beginnen volgende week dinsdag en zoonlief de week erop.
Hoe laat????
Nou.... op de vraag hoe laat ze dinsdag moeten beginnen, kreeg ik als antwoord:
Ja, dat weten we nog niet.
We sturen van de week wel een what's appje met de tijd!
Whuahahahhaha Je lacht je dood hier om de relaxte manier van denken.

Het geduld, de "luie"denkwijze (Wat vandaag niet komt dat komt morgen wel) en ruim de tijd moeten nemen voor een afspraak, is allemaal geen probleem.
Na een jaar reizen, waar we flink op de proef zijn gesteld zit deze manier van leven er bij ons zelf inmiddels ook wel in.

Mijn frustratie van de afgelopen 2 dagen zat hem meer in de machteloosheid en onmacht die je door omstandigheden soms zelf niet in de hand hebt.
Maar ook dit.....los laten en vooral genieten van al het moois hier!

Slaap lekker voor strax!
Vanuit het mooie Andalucia, Pura Vida!